پرفسور محسن هشترودی در دی ماه 1286 در تبریز متولد شد. ریاضیدان، شاعر، فیلسوف و هنرشناس ایرانی بود. در سال 1304 دارالفنون را تمام کرد. چند سال پزشکی خواند بعد وارد دانشسرای عالی رشته ریاضی شد و سپس به فرانسه رفت.

لیسانس و دکترای ریاضی را در آن جا گرفت بعد به تهران آمد و در دانشگاه علوم دانشگاه تهران به تدریس ریاضی پرداخت. در 34 سالگی به درجه استادی رسید. او در شهریور 1355 در تهران درگذشت.

هشترودی بیشتر پول و وقتش را صرف مطالعه می کرد. در موقع کار توجه عمیق و تمرکز کامل بر روی یک موضوع داشت. او حافظه بسیار قوی داشت، ولی تنها موضوعاتی را به خاطر می سپرد که ارزش به خاطر سپردن داشته باشد.

هشترودی همیشه از رابطه ریاضی بین انسان ها صحبت می کرد و معتقد بود ریاضی برای این است که ثابت کند انسان برای انسان زندگی می کند و می گفت: ابتدا باید بکوشیم انسان ها را به هم نزدیک کنیم.

بطور خلاصه می توان ویژگیهای پروفسور هشترودی که از عوامل اصلی موفقیت او بودن را چنین فهرست نمود:

• وارستگی و ساده زیستی که از پدر خود به ارث برده بود.
• سخت کوشی و تلاش مستمر.
• توجه به ذوق و استعداد خود در انتخاب رشته تحصیلی.
• توجه و تمرکز عمیق بر روی موضوع مورد نظرخود و بی توجهی نسبت به موضوعات باز دارنده.
• حافظه قوی و استفاده بهینه از آن.
• نظم در کارهایی که می پذیرفت.
• ارج گذاشتن به انسان در کل و توجه خاص به معلمان و جوانان، نازک دلی و احساسی پاک و لطیف داشتن.

حاصل 69 سال زندگی پر ثمر علاوه بر کارهای فرهنگی، علمی و مدیریتهای فرهنگی مقاله ها و کتابهای بسیاری است که مشهورترین آنها به قرار زیر می باشد:

• نظریه اعداد

• دانش و هنر
• تمرینهای ریاضیات مقدماتی
• سایه ها
• سیر اندیشه بشر
• LES CONNEXION SNORMAL AFFINES ET WEYLIENNES
• SUR LESS ESPACES DE RIMANN DE WEYL ET DE SCHOUTEN